In gesprek met… Bo (Bij Bo)
Voor onze rubriek In gesprek met… gaan wij in gesprek met mensen met een bijzonder verhaal in de gemeente Kaag en Braassem. Deze keer spraken we met Bo van cafetaria Bij Bo in Rijpwetering, met een wel heel bijzonder verhaal. Als hoogzwangere vrouw overleefde zij het tsunami op 26 december 2004, maar raakte alles kwijt. Wat is haar verhaal? En hoe is zij gekomen waar zij nu is?
Waar komt u vandaan?
‘’Ik kom uit Thailand. Mijn ouders zijn vroeg overleden, waardoor ik op mijn 12e bij mijn tante ging wonen. Op mijn 15e ben ik naar Bangkok gegaan om te werken. Eigenlijk was ik te jong, maar mijn tante verstopte mij in de fabriek. Daar werkte ik eerst weekenden. Toen ik 18 werd ging ik hele weken werken. Later ging ik in de massages werken. Toen kwam ik mijn eerste man tegen. Daar ging ik mee samenwonen en ik raakte zwanger van mijn eerste zoon Don. We gingen trouwen en toen ging hij er met een andere vrouw vandoor.’’
Wat heeft u toen gedaan?
‘’Ons kind ging naar zijn ouders. Ik kreeg een baan in Zuid-Thailand om bij mijn vriendin in haar massagezaak te werken. Hier kwam ik mijn tweede man tegen. Hij had een restaurant en we woonden samen in een bungalow. Ik raakte zwanger van mijn tweede. Op de dag van het tsunami was ik hoogzwanger en zei mijn man tegen me dat ik alvast naar het ziekenhuis moest gaan en dat ik daar op hem moest wachten. Ik wist niks. Iedereen huilde.’’
En toen?
‘’Op 29 december, toen het ergste van het tsunami voorbij was, ging ik mijn man zoeken. Toen ik aankwam bij de plek van ons huis was alles weg. Het restaurant, onze bungalow, alles. Ik kwam een van de werknemers van het restaurant van mijn man tegen. Hij vertelde mij dat verder niemand de ramp had overleefd. Ook niet mijn man. Mijn man was op de ochtend van het tsunami aan het vissen. Hij wist het niet. Toen hij zich omdraaide om terug te lopen naar het restaurant, werd hij weggepakt door het tsunami.’’
Wat ging er door u heen?
‘’Ik was in shock en viel op de vloer. Mijn hart stopte en ik wilde niet meer leven. Het was een soort droom. Ik was mijn man verloren, mijn huis en het restaurant. Ik had geen geld, geen ouders en er was een baby onderweg. De familie van mijn man in Phuket zei dat ik naar het ziekenhuis moest om te wachten op de baby. De baby werd pas geboren op 18 januari. Ik heb hem vernoemd naar het water: ‘Beach’. Hij huilde niet, hij lachte. Ik wist meteen dat ik voor hem verder moest en kreeg weer nieuwe energie.‘’
Wat bent u daarna gaan doen?
‘’Ik heb mijn tante gebeld om te vragen of zij voor ons kon zorgen. Ze zei: ‘’Breng hem naar ons.’’ Ik ben toen gaan werken in een hotel om geld te sturen naar mijn tante. Hier ontmoette ik mijn derde man. We werden verliefd en hij vroeg of ik met hem meeging naar Nederland. Ik twijfelde, omdat ik geen Engels of Nederlands sprak. Toen zijn we uiteindelijk met mijn vijf maanden oude zoon naar Nederland gegaan.’’
Hoe was dat?
‘’Heel koud en moeilijk. Ik kon niet met de mensen spreken, omdat ik nog geen Nederlands sprak. Mijn ex-man en zijn ouders hebben mijn zoon en mij heel erg geholpen. We communiceerden via een vertalingsboekje. We kregen een dochter, Annebel. Ik heb toen opgebiecht dat ik nog een zoon had, die zijn we toen gaan opzoeken in Thailand. Die woonde nog bij de ouders van mijn eerste man. Ik zag hem toen voor het eerst in negen jaar. Ik kon alleen maar huilen.’’
Hoe reageerde uw zoon op deze situatie?
‘’Hij vroeg wie ik was. De ouders van mijn eerste man hadden gezegd dat zijn moeder dood was. Hij begreep het niet. We hebben hem gevraagd of hij mee wilde naar Nederland met ons. Dat wilde hij graag.’’
Hoe pakte hij de Nederlandse cultuur op?
‘’Eerst was het heel lastig om die te begrijpen, omdat hij bijvoorbeeld de Sinterklaastraditie en andere dingen niet begreep. Nu gaat het heel goed. Hij spreekt perfect Nederlands en Engels en leert ICT. Hij is heel goed met computers. Beach zit op de havo en Annebel op het vwo. Ze zijn allemaal heel slim.’’
Hoe gaat het nu met u?
‘’Heel goed. Ik ben heel gelukkig. Na de scheiding met mijn derde man heb ik mijn droom waargemaakt: restaurant Bij Bo. Ik heb hele lieve mensen om mij heen. Ik woon nu met mijn kinderen en vriend. Ik heb dat nooit gehad. Ik kan nu ervaren hoe het is om een familie te hebben. Ook al vind ik het moeilijk om Nederlands te spreken, ik ben heel blij. Als ik nu doodga weet ik dat mijn kinderen elkaar hebben, vriendschap kennen en altijd kunnen werken. Het is goed.’’
Bij Bo
Behalve voor patat en snacks kun je Bij Bo ook terecht voor Thaise wok, waarin de eigenaresse gespecialiseerd is.
Ken jij iemand die net als Bo een bijzonder verhaal heeft in de gemeente Kaag en Braassem? Laat het ons weten via info@allesinkaagenbraassem.nl.