Juf Hanneke verlaat DIO gym-en trimvereniging na 20 jaar
Juf Hanneke van DIO gym-en trimvereniging in Hoogmade is voor velen geen onbekende. Na ruim 20 jaar neemt zij afscheid bij DIO. Met een brok in haar keel vertelt ze ons over de afgelopen 20 jaar bij de gymvereniging.
‘’Met pijn in mijn hart moet ik stoppen’’, vertelt juf Hanneke, die tussendoor een slokje koffie neemt. ‘’Het liefst ga ik nog door, maar vanwege mijn slijmbeursontsteking en artrose is dat niet mogelijk.’’
Rond 1974 begon Hanneke zelf met turnen bij DIO. Ze was net getrouwd en verhuisd van Woubrugge naar Hoogmade. Wanneer er een trainer uitviel bij de jeugd, kwam zij steeds vaker helpen. Na een tijdje kreeg Hanneke het aanbod om zelf trainster te worden. Ondanks dat Hanneke geen geschikte papieren had, mocht ze vanwege haar eigen ervaring toch lesgeven op de recreatieve vereniging. ‘’Dat leek me geweldig’’, vertelt Hanneke. En dat is gebleken. ‘’Na 20 jaar wil ik eigenlijk nog steeds niet weg.’’ Het kost haar dan ook veel moeite om te stoppen. ‘’Iemand vroeg laatst aan mij, wat ga je nu op je zaterdag doen?’’ Ze keek even naar het grauwe weer buiten. ‘’Ja, dat weet ik echt nog niet.’’
Elke zaterdag stond Hanneke 3,5 uur klaar voor de peuters en kleuters. Het contact met de leerlingen, die ze echt als haar eigen kinderen zag op de zaterdagochtend, gaat ze nog het meest missen. Gelukkig weet Hanneke dat ze de kinderen in goede handen achter laat, ze heeft alle vertrouwen in haar opvolgster Dominique met Britt als helpende. ’’Het is een lief meisje die alle nodige papieren heeft. Ze neemt het zo goed over. Dan besef je dat het tijd is om te stoppen en ruimte te maken voor haar.’’
Toen er gevraagd werd wat juf Hanneke haar leukste herinnering was, wist ze het meteen. Een klein jongetje kwam binnen op zijn eerste dag. Juf Hanneke vertelde hem dat ze een salto gingen oefenen. Met grote ogen keek hij haar aan: ‘’Maar dat kan ik helemaal niet.’’ Juf Hanneke stelde hem op haar beurt gerust en vertelde dat zij het aan het begin ook niet kon, maar dat het stap voor stap uiteindelijk lukte. ‘’Op het moment dat het manneke de salto zelf deed, die blik was onbetaalbaar’’, juf Hanneke glimlacht van oor tot oor.
Wat haar ook altijd zal bijgebleven, zijn de wedstrijden in en rondom Kaag en Braassem. ‘’Elke dag oefenen, oefenen en oefenen. Tot de grote wedstrijd… En dan winnen. Drie prijzen. Dat geeft je toch wel een goed gevoel’’, vertelt de juf triomfantelijk.
Wat Hanneke zo fijn vond aan DIO is dat ze zelf de keuzes mocht maken. Op gegeven moment was er steeds minder animo voor de trainingen. Hanneke is toen begonnen met een kruisjessysteem. Elke keer als er iemand was kregen ze een kruisje. Aan het eind van het seizoen kreeg de leerling met de meeste kruisjes een beker. Toen de leerlingen dit eenmaal doorhadden, kwamen ze elke zaterdag. ‘’Op een zaterdag kwam er een moeder naar me toe dat haar dochter ziek was maar dat ze zo graag wilde trainen, omdat ze anders geen kruisje kreeg’’, vertelt ze lachend. ‘’Maar met een goede reden kregen ze gewoon een kruisje, hoor.’’
Echt afscheid nemen doet Juf Hanneke niet, ze komt haar oud-leerlingen nog vaak genoeg tegen bij de kapper, de supermarkt of in het dorp. Ook heeft ze nog genoeg oude foto’s thuis liggen die ze regelmatig zal terugkijken.
Hanneke wenst iedereen bij DIO heel veel succes en zeker met de wedstrijden. ‘’Pakken wat je pakken kan!’’