Lof over brandweer tijdens kerkbrand Hoogmade, maar ook kritiek
Er klonk in de afgelopen weken veel lof over het handelen van de brandweer tijdens de brandkerk in Hoogmade, maar ook kritiek. Waarom werd de brand bestreden met maar enkele brandspuiten? Hanneke Bergsma, hoofdofficier van dienst brandweer, geeft uitleg.
11 minuten na de eerste brandmelding was de brandweer ter plaatse bij de kerk. De brandweerlieden begonnen van binnenuit de brand te blussen, maar de vlammen hadden al de achterkant van de dakgoot bereikt. Hierom moest de brandweer zich noodgedrongen terugtrekken uit de kerk om buiten verder te gaan met blussen.
Van buitenaf probeerde de brandweer uitbreiding van de brand te voorkomen om zo de pastorie, basisschool en de huizen met rieten daken te beschermen. Omdat de hoogte van de kerktoren niet duidelijk was, werd de omgeving in een straal van 150 meter ontruimd. Het blussen werd voortgezet door enkele zelfstandig opererende waterkanonnen. Vanaf dat moment was sprake van een zogenoemde ‘defensieve buitenaanval’ door de brandweer.
Maar waarom werd de brand maar met drie van die kleine straaltjes bestreden? Bergsma laat weten dat de brand moeilijk te bereiken was. De brandweer zag scheuren ontstaan rondom de klok. Met het oog op de naaste gebouwen moest er goed worden nagedacht over de vervolginzet. Er waren drie scenario’s mogelijk: de kerktoren valt ‘gunstig’ en maakt geen verdere schade, de kerktoren valt en raakt woningen of de kerktoren valt niet. Dit zou het minst gunstige scenario zijn.
Nadat de torenspits om 15.30 uur viel, kon de brandweer dichterbij komen. Alle omwonenden konden hierna vrij snel weer hun woning in. Met uitzondering van een ouder echtpaar, dat in de pastorie woonde. Daar werken het gas en licht niet meer; de echtgenoot zit nu in een bejaardentehuis in Woubrugge en zijn vrouw woont nu ergens anders in Hoogmade.