Mooie momenten - Blog van Roelf Scholma
„Ja, ja, grenzen stellen? Nee, grenzen oprekken”, denk ik bij het lezen van de Alphense nieuwsbrief ‘Raadspraak’ over de afwikkeling van de ‘affaire’ Spies, de burgemeester van onze buurgemeente die jaarlijks 100.000 euro neveninkomsten, boven haar riante burgemeestersvergoeding, casht.
Eigenlijk geen punt want de Alphense gemeenteraad kent een gedragscode waarin vastligt dat neveninkomsten van politici in een fonds moeten worden gestort waarvan de inwoners dan weer profiteren. Maar dat was Liesbeth Spies even ontschoten, iets wat je naar mijn mening onze Marina van der Velde-Mentink nooit zou kunnen aanwrijven.
Onze Marina is spontaan en kan charmant primair reageren. „Waar izzie nou gebleven”, was van haar spontaan primaire roep, na het afbreken van de Hoogmadese torenspits bij de brand op 4 november, die heel televisiekijkend Nederland weet te citeren.
Hoe loste de Alphense gemeenteraad het probleempje Spies op? Simpel, ze ontdekten dat de gedragscode strijdig is met de gemeentewet. Probleem opgelost, neveninkomsten afdragen kan en mag vanwege die strijdigheid geen verplichting zijn, nu niet en in het verleden ook niet. Die boekhoudkundige creativiteit kan ik me van de gemeenteraad Kaag en Braassem nauwelijks voorstellen. Daar zullen ze oprecht en met de hand op het hart verklaren boven de volkswijsheid: ‘Geld dat stom is breit recht wat krom is’, te staan. Ik ben zonder meer bereid de door ons gekozen Kaag en Braassemse volksvertegenwoordigers direct te geloven. Nee, een affaire vergelijkbaar met die van Jantje Wilhelmina Elisabeth Spies zit er voor ons in Kaag en Braassem niet in.
„Denk je dat echt?” Er klinkt ongeloof in de vraag van de man tegenover me in de wachtkamer van mijn garage. „Politici verleggen de afgesproken grenzen toch altijd als eigen belangen en die van hun partij of die van hun plucheplek daardoor in het gedrang raken. Nee, ik ben gestopt met vertrouwen in de politiek, ook in die van de gemeentelijke. Veel beloven en weinig geven doen een gek in vreugde leven. Ik ben gekke Henkie niet. Ik heb mijn vertrouwen in de politiek ingeruild door het verzamelen van mooie momenten.”
Hij pakt de autosleutels van de monteur aan en staat op. „Mooie momenten zijn spaarzaam vandaag de dag. Maar, ik heb er weer een”, zegt hij terwijl hij naar zijn klassieke 30 jaar oude Mercedes diesel loopt. „De prijs van de reparatie valt hartstikke mee, weer een mooi moment gescoord.
Het minder mooie moment dat de politieke klimaatterroristen me gaan verbieden dat ik met mijn Mercedes, mijn grote liefde, binnen afzienbare tijd de weg niet meer op mag, daar denk ik nu niet aan. Ik geniet van de mooie momenten die ik nog met haar mag beleven. Dat en het vooruitzicht dat er nog veel mooie momenten zijn te verzamelen geeft me energie.” Hij start zijn klassieker. Met het snorrend geluid van haar dieselmotor geeft Mercedes haar blijk van wederzijdse liefde.
„Fijne kerstdagen, veilige jaarwisseling en een fantastisch 2020 met veel mooie momenten. Heb geen vertrouwen in politici, maar vertrouw op die mooie momenten”, wenst hij me bij het wegrijden toe.